Gebelik, anne ve fetüs arasındaki hassas bir dengeyi ifade eder ve maternal yaşam tarzı her iki bireyin sağlığı için kritik öneme sahiptir. Bu derlemede, gebelik süresince kafein alımının maternal ve fetal sağlığa etkileri, literatür taraması yöntemiyle değerlendirilmiştir. Kafeinin gebelik sırasında eliminasyon süresinin uzaması, kan-beyin bariyeri ve plasentayı aşarak fetüsü doğrudan etkilediği bilinmektedir. Bu durum, fetüs üzerinde biyolojik ve metabolik değişikliklere yol açabilir. Literatür, kafein tüketiminin fetal ve postnatal gelişim geriliği, düşük doğum ağırlığı, intrauterin büyüme geriliği, beyin gelişiminde yavaşlama ve nöral tüp defektleri gibi sorunlarla ilişkilendirilebileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, kafein tüketiminin olumsuz etkilerine ilişkin yapılan çalışmaların sonuçları, kullanılan metodolojiler ve çalışılan popülasyonlar arasındaki farklılıklar nedeniyle çeşitlilik göstermektedir. Gebelik döneminde kafein tüketiminin etkilerini anlamak, anne ve fetüs sağlığını korumak için kritik öneme sahiptir. Literatür bulgularına dayanarak, gebelik sırasında kafein tüketiminin 200-300 mg/gün ile sınırlandırılması önerilmektedir. Bu derleme, gebelik döneminde kafein tüketiminin anne sağlığı, fetal gelişim ve maternal-fetal sağlık üzerindeki etkilerini kapsamlı bir şekilde ele almayı amaçlamaktadır.

Caffeine Consumption During Pregnancy

Gebelikte Kafein Tüketimi

Bu araştırmanın amacı; Özgül öğrenme güçlüğü risk grubunda bulunan çocuklarda Ergoterapi eğitiminin görsel algı üzerindeki etkinliğini incelemektir. 

Bu çalışmada öncelikle Özgül Öğrenme Güçlüğü Erken Belirtiler Tarama Ölçeği testi uygulanmış ve özgül öğrenme güçlüğü risk grubunda olan çocuklar belirlenmiştir. Sonrasında Özgül öğrenme güçlüğü risk grubunda olduğu belirlenen çocukların görsel algı becerilerini değerlendirmek için Frostig Gelişimsel Görsel Algı Testi uygulanmıştır. Araştırma 10 çocuk ile İstanbul Çekmeköy Özel Değişim Akademi Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezinde yürütülmüştür. Çalışmaya yaşları 4 ile 6 arasında olan 5 kız 5 erkek çocuk katılmıştır. Çalışmaya katılan çocukların ikincil tanısı bulunmamaktadır.

Ergoterapi eğitim programının Özgül öğrenme güçlüğü risk grubunda bulunan çocuklardaki görsel algı problemlerine etkisini incelemek için araştırmacı tarafından kişi merkezli müdahale programı oluşturulmuştur. Müdahale programıyla görsel algı becerileri, psikomotor beceriler, algısal beceriler, günlük yaşam aktiviteleri vb. alanlar desteklenmiştir. Program altı hafta sürdürülmüştür. Uygulama bittikten sonra veri toplama aracı olan Frostig Gelişimsel Görsel Algı Testi son test olarak uygulanmıştır.

Çalışma grubunda desteklenen alanlarla ilgili ön test ve son test puan farkları arasında son test lehine puan artışı olduğu görülmüş, 10 çocuğun ön test ve son test ortalamaları arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Sonuçlar erken çocukluk döneminde özgül öğrenme güçlüğü risk grubunda bulunan ve görsel algılama problemi yaşayan çocuklarda kişi merkezli ergoterapi eğitim programının olumlu etkisinin olduğunu desteklemektedir.

Examining The Effectiveness Of An Occupational Therapy Training Program On Visual Perception In Children At Risk For Specific Learning Disabilities: Research Article

Özgül Öğrenme Güçlüğü Risk Grubunda Bulunan Çocuklarda Ergoterapi Eğitim Programının Görsel Algı Üzerindeki Etkinliğinin İncelenmesi

Multipl Skleroz (MS) merkezi sinir sistemindeki inflamasyon ve miyelin kılıfın zararı, kaybı, aksonun hasarı ile karakterize nöroimmun bir hastalıktır. Ortaya çıkmasında, genetik, çevresel ve otoimmün faktörler etkilidir. Bu nedenle hastalığın seyri kişiler arasında farklılıklar gösterebilmektedir. Genç yaşlarda ortaya çıkması ilerleyen dönemde depresyona ve bireylerde hastalığı yönetmede çeşitli sorunlara yol açmaktadır. Öz yönetim yetkinliğinin azalması bireylerin hastalık yönetim gücünü düşürmekte, stresle baş etmede zorlanma, psikososyal gereksinimlerde artma, depresyon ve anksiyeteye yatkınlık gibi birçok soruna neden olmaktadır. Araştırma MS tanılı bireylerin öz yönetim düzeylerinin depresyon üzerindeki etkisinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı, ilişki arayıcı tipteki araştırmaya Nisan 2023-Temmuz 2023 tarihlerinde İstanbul’da bir eğitim araştırma hastanesinde takip edilen 350 birey katıldı. Bu araştırmada hasta tanımlayıcı bilgi formu, Multiple Skleroz Öz Yönetim Ölçeği ve Beck Depresyon Ölçeği olmak üzere üç adet veri toplama aracı kullanıldı. Çalışmaya 350 kişi katıldı. 105 (%30) kişi erkek 245 (%70) kadındı. MS tanılı bireylerde öz yönetim ve depresyon arasında anlamlı ilişki bulundu. Depresyon düzeyi artan bireylerde öz yönetim yetkinliğinin azaldığı sonucuna ulaşıldı. Bu bireylerde öz yönetimin hastalığa ilişkin özelliklerden etkilendiği sonucuna varıldı. Bireylerin sosyoekonomik durumlarının ve psikososyal gereksinimlerinin depresyon düzeylerini etkilediği sonucuna varıldı. Çalışmanın sonucunda MS tanılı bireylerin öz yönetim ve depresyon düzeylerini etkileyen risk faktörleri belirlendi. Bu bireylerde öz yönetim ve depresyonun birbirinden etkilendiği belirlendi. Bireylerin sosyodemografik özelliklerinin depresyon üzerinde etkisi olan alanlar belirlendi. Öz yönetimi etkileyen hastalık özellikleri belirlendi. Sonuçlar kullanılarak MS tanılı bireylerde öz yönetimini güçlendirip depresyonu azaltacak hemşirelik girişimlerinin planlanarak uygulanması sağlanmalıdır.

Investigation Of The Effect Of Self-Management Competence On Depression In Individuals With Multiple Sclerosis

Multiple Skleroz Tanılı Bireylerde Öz Yönetim Yetkinliği ile Depresyon Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Amaç: Belirli bir süre içerisinde iyileşmeyen ve genellikle tekrarlayan kronik yaralar yaşam kalitesi üzerinde önemli etkiye sahip bir sağlık sorunudur. Araştırmanın amacı, kronik yaraya sahip bireylerin yaşam kalitesi ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesidir.

Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı araştırma, Ağustos 2023- Ekim 2023 tarihleri arasında İstanbul’da bir şehir hastanesinde 126 hasta ile gerçekleştirildi. Veriler, tanıtıcı bilgi formu ve SF-12 Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Kolmogorov Smirnov testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis H testi ve Dunn çoklu karşılaştırma testi kullanıldı.

Bulgular: Kronik yara nedeniyle yara poliklinik başvuran hastaların yaşam kalitesi düşüktür. En sık görülen yara türü diyabet ile ilişkili yaralardır. Çalışmada katılımcıların yaşam kaliteleri iki alt boyutta değerlendirildi. Hastaların en yüksek yaşam kalitesi puanını mental sağlık alt boyutundan; en düşük puanı ise fiziksel rol güçlüğü alt boyutundan aldığı görüldü. Değerlendirme sonucunda fiziksel sağlık bileşenleri ile cinsiyet ve günlük yaşam aktiviteleri arasında; mental sağlık bileşenleri ile medeni durum ve gelir düzeyi arasında fark olduğu bulundu. Ayrıca hastaların yaş, meslek, yara bölgesi, birlikte yaşanılan kişi, eğitim düzeyi, çalışma durumu ve mesleği ile yaşam kalitesinin her iki bileşeni arasında fark vardı.

Sonuç: Kronik yarası olan hastaların yaşam kalitesinin düşük olduğu ve çeşitli değişkenlere göre farklılaştığı belirlendi.

Evaluatıon Of The Qualıty Of Lıfe Of Indıvıduals Wıth Chronıc Wounds

Kronik Yarası Olan Bireylerin Yaşam Kalitesinin Değerlendirmesi

This study aims to determine the level of satisfaction among patients receiving primary healthcare services and the job satisfaction levels of healthcare professionals providing these services, and to examine the relationship between them. The cross-sectional study was conducted in January 2020 in Doğanyol district of Malatya, Turkey, and involved 230 patients and 16 healthcare workers. The Turkish version of the EUROPEP scale was used to measure patient satisfaction, and the Minnesota Satisfaction Questionnaire was used to assess job satisfaction. No significant relationship was found between patients’ satisfaction levels and their gender or marital status, whereas a statistically significant association was observed between education level and satisfaction (p&lt;0.05). A significant relationship was also found between satisfaction with the delivery of healthcare services and overall patient satisfaction (p&lt;0.05). Among healthcare workers, no significant differences were found between job satisfaction and socio-demographic variables (p&gt;0.05). Furthermore, job satisfaction and patient satisfaction were not significantly correlated (p&gt;0.05). The findings suggest that patient satisfaction is a multidimensional phenomenon and cannot be explained solely by the job satisfaction of healthcare workers. Therefore, it is recommended that both patient satisfaction and job satisfaction of healthcare workers be regularly monitored in order to improve the quality and effectiveness of primary healthcare services.

Bu araştırmanın amacı, birinci basamak sağlık hizmetlerinden yararlanan hastaların memnuniyet düzeyleri ile bu hizmeti sunan sağlık çalışanlarının iş doyum düzeylerini belirlemek ve bu iki değişken arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Ocak 2020’de Malatya’nın Doğanyol ilçesinde yürütülen kesitsel tipteki çalışmaya 230 hasta ve 16 sağlık çalışanı katılmıştır. Hastaların memnuniyet düzeyleri EUROPEP ölçeği, çalışanların iş doyumu ise Minnesota İş Doyum Ölçeği ile ölçülmüştür. Hastaların cinsiyet ve medeni durumları ile memnuniyet düzeyleri arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır. Eğitim düzeyi ile memnuniyet düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki tespit edilmiştir (p&lt;0,05). Sağlık hizmeti sunumu ile hasta memnuniyeti arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p&lt;0,05). Sağlık çalışanlarının sosyo-demografik özellikleri ile iş doyumu arasında anlamlı fark yoktur (p&gt;0,05). Ayrıca iş doyumu ile hasta memnuniyeti arasında da anlamlı ilişki gözlenmemiştir (p&gt;0,05). Sonuçlar, hasta memnuniyetinin çok boyutlu bir kavram olduğunu, yalnızca iş doyumu ile açıklanamayacağını ortaya koymuştur. Bu kapsamda, sağlık hizmetlerinin kalitesinin artırılması adına hem hasta memnuniyetinin hem de çalışan iş doyumunun düzenli olarak değerlendirilmesi önerilmektedir.

The Relationship Between Patient Satisfactıon And Job Satisfactıon Of Employees In Primary Health Care

Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerinde Hasta Memnuniyeti ile Çalışanların İş Doyumu Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi

The purpose of this study is to determine the effects of the pandemic on marital relationships and sexual life. This descriptive cross-sectional study was carried out between 20 November 2020 and 31 January 2021 nationwide in Turkey by using an online survey form. A “Participant Information Form” developed by the researchers by reviewing the literature was used to collect data.&nbsp; The study included 417 women with a mean age of 32.37±6.41 years and an average marriage duration of 7.84±7.07 years. It was determined that the sexual intercourse frequency of the women decreased in the COVID-19 pandemic period in comparison to before the pandemic (P&lt;0,001). Women who were separated from their spouses due to the risk of transmission, whose marital relationship and sexual life were negatively affected by COVID-19, or whose spouses had sexual problems, showed a statistically significant decrease in the frequency of sexual intercourse (p &lt; 0.05).&nbsp; Among women whose marriage was negatively affected by COVID-19, 47.3% reported changes in the frequency of sexual intercourse, 36.3% in vaginal lubrication, 31.9% in orgasm frequency, 44% in sexual satisfaction, 18.7% in pain or discomfort during intercourse, and 14.3% experienced differences in the presence of sexual problems in their spouse (p &lt; 0.05). A significant relationship was found between the effect of COVID-19 on marriage and sexual desire, with 53.8% of women whose marriage was negatively affected by COVID-19 reporting changes in sexual desire (p&lt;0,001). It was concluded that, in the COVID-19 pandemic period, the sexual intercourse frequency of the women decreased, their relationships with their spouses and sexual functions were negatively affected, and their statuses of COVID-19 affecting their marriage were related to their sexual functions.

Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemi sürecinin eşler arasındaki ilişki ve cinsel yaşam üzerindeki etkisini belirlemektir. Tanımlayıcı kesitsel tipte yapılan araştırma 20 Kasım 2020- 31 Ocak 2021 tarihleri arasında Türkiye genelinde online anket formu kullanılarak gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından literatür taranarak oluşturulan “Katılımcı Bilgi Formu” kullanıldı. Çalışmaya yaş ortalaması 32,37±6,41&nbsp; ve evlilik süresi 7,84±7,07 yıl olan 417 kadın katıldı.&nbsp; COVID-19 dönemi öncesi ve sonrası karşılaştırıldığında kadınların cinsel ilişki sıklığının pandemi döneminde azaldığı belirlendi. (p=0,000). COVID-19 süresince bulaş riski nedeniyle eşi ile ayrı kalan, COVID-19 nedeniyle cinsel ilişki ve evliliği olumsuz etkilenen ve COVID-19 döneminde eşinde cinsel sorunu olan kadınların cinsel ilişki sıklığı istatiksel olarak anlamlı düşük bulundu (p&lt;0,05). COVID-19 sürecinde evliliği olumsuz etkilenen kadınların %47,3’ünün cinsel ilişkisinin, %36,3’ünün cinsel ilişki esnasında vajinal ıslaklık/kayganlık durumunun, %31,9’unun orgazm sıklığının, %44’ünün cinsel ilişki tatmin düzeyinin, %18,7’sinin cinsel ilişki esnasında ağrı/rahatsızlık duyma durumunun ve %14,3’ünün eşinde cinsel sorun varlığında farklılık deneyimlendiği bildirildi (p&lt;0,05). COVID-19’un evliliği etkileme durumu ile cinsel istek arasında anlamlı bir ilişki olduğu ve COVID-19 sürecinde evliliği olumsuz etkilenen kadınların %53,8’inin ise cinsel isteğinde değişiklik olduğu saptandı (p=0,000). COVID-19 pandemi sürecinde kadınların cinsel ilişki sıklığının azaldığı, eşleri ile ilişkileri ile cinsel fonksiyonlarının olumsuz olarak etkilendiği ve COVID-19’un evliliği etkileme durumunun kadınların cinsel fonksiyonu ile ilişkili olduğu saptandı.

Overlooked Facts During the Pandemic: Marital Relationship and Sexual Life

Pandemi Döneminde Göz Ardı Edilen Gerçekler: Evlilik İlişkisi ve Cinsel Yaşam

The pandemic period has made it necessary to rapidly transition to distance education at all levels of education. This research was conducted to determine the opinions and experiences of university students regarding distance education. This analytical cross-sectional study was conducted between September and October 2020 with 1390 students from 13 departments of the Faculty of Health Sciences. Data were collected using the Distance Education Evaluation Form developed by the researchers. The Content Validity Ratio (CVR) calculated for the form consisting of 30 items for distance education was found to be significant at 0.72. In the study, 7,7% of the students participated in distance education via a relative's computer, 2,7% via a relative's tablet or phone, 10,4% could not attend classes synchronously, 16% experienced constant internet connection problems, and 19.7% had to retake their exams due to technical and internet problems. More than half of the students (54,2%) stated that their learning was negatively affected by audio-video interruptions, 40,8% by distraction while watching the lesson, 31,7% by prioritizing other work and activities, and 24,3% by not having mandatory attendance in class. While a quarter of the students preferred distance education, the majority (%55,7) preferred face-to-face. 53,5% of the students took courses with laboratories, 48,3% took clinical courses, 66.3% stated that laboratory practices should be done face-to-face, and 61,5% stated that clinical practices could not be given through distance education. It has been determined that not all courses in the Faculty of Health Sciences can be given via distance education, and distance education is not suitable, especially for laboratory and clinical practical courses. Therefore, it may be recommended that some supporting theoretical courses be given in a hybrid manner instead of the main courses, so that students have the opportunity to receive both face-to-face and distance education, and that institutions provide strong infrastructure support.

Pandemi dönemi, tüm eğitim kademelerinde, hızlı bir şekilde uzaktan eğitime geçişi zorunlu kılmıştır. Bu araştırma üniversite öğrencilerinin uzaktan eğitime ilişkin görüş ve deneyimlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu araştırma, Eylül-Ekim 2020 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde bulunan 13 bölümün 1390 öğrencisi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri, araştırmacılar tarafından geliştirilen Uzaktan Eğitim Değerlendirme Formu ile toplanmıştır. Uzaktan eğitime yönelik 30 maddeden oluşan bu form için hesaplanan Kapsam Geçerlilik Oranı (KGO) 0,72 ile anlamlı bulunmuştur. Uzaktan eğitime öğrencilerin %92’si evinden, %80’i kendi bilgisayarından katılım sağlarken, %7,7’si bir yakınının bilgisayarı, %2,7’i bir yakınının tableti ya da telefonundan katılım sağlamış, %10,4’ü derslere eş zamanlı (senkron) katılamamış, %16’sı sürekli internet bağlantısı sorunu yaşamış, %19.7’si teknik ve internet sorunu nedeniyle sınavlarına tekrar girmek zorunda kalmıştır. Öğrencilerin yarıdan fazlası (%54,2) ses-görüntü kopuklukları, %40,8’i dersi izlerken dikkatinin başka yöne kayması, %31,7’si başka iş ve etkinlikleri öncelik kazanması, %24,3’ü derse zorunlu katılım olmaması nedeniyle öğrenmelerinin olumsuz etkilendiğini belirtmiştir. Öğrencilerin dörtte biri tüm dersler için uzaktan eğitimi tercih ederken, çoğunluğu yüz yüze eğitimi tercih etmiştir (%55,7). Öğrencilerden %53,5’i laboratuvarlı, %48,3’ü klinik uygulamalı ders almakta olup, bunlardan %66,3’ü laboratuvar uygulamalarının yüz yüze yapılmasını, %61,5 klinik uygulamaların uzaktan eğitim ile verilemeyeceğini belirtmiştir. Sağlık Bilimleri Fakültesinde tüm derslerin uzaktan eğitim ile verilemeyeceği, özellikle laboratuvar ve klinik uygulamalı dersler için uzaktan eğitimin uygun olmadığı belirlenmiştir. Bu nedenle ana dersler yerine bazı destekleyici teorik derslerin hibrit şekilde verilerek, öğrencilerin hem yüz yüze hem uzaktan eğitim şansına sahip olmaları ve kurumların güçlü bir alt yapı desteği sağlaması önerilebilir.

Students’ Thoughts and Experiences on Distance Education

Öğrencilerin Uzaktan Eğitime Yönelik Algı, Düşünce ve Deneyimleri

Home environment plays an important role in the holistic development of children in early childhood. During this period, it is important to evaluate the home environment in which children live in order to provide them with the environment they need. The Home Observation for Measurement of the Environment (the HOME Inventory), which was developed to assess children's home environments and offers a holistic approach to the assessment of the home environment, is frequently used in studies on the subject. In this context, the present review study aims to introduce the HOME Inventory, to provide information about its psychometric properties, and to review the strengths and weaknesses of the inventory. Within the scope of the study, how and for what purposes the inventory is used is explained and national and international studies on the inventory are presented.

Erken çocukluk döneminde ev ortamı çocukların bütüncül gelişimlerinde önemli rol oynamaktadır. Bu dönemde çocukların yaşadığı ev ortamlarının değerlendirilmesi onlara ihtiyaç duydukları ortamının sunulması adına önemlidir. Konuyla ilgili çalışmalarda çocukların ev ortamlarını değerlendirmeye yönelik geliştirilen ve ev ortamının değerlendirilmesine bütüncül bir yaklaşım sunan Ev Ortamı Değerlendirme Envanteri (The Home Observation for Measurement of the Environment) sıklıkla kullanılmaktadır. Bu bağlamda mevcut derleme çalışmasının amacı; Ev Ortamı Değerlendirme Envanteri’ni tanıtmak, psikometrik özellikleri hakkında bilgi vermek ve envanterin güçlü ve zayıf yönlerini gözden geçirmektir. Çalışma kapsamında envanterin nasıl ve hangi amaçlar doğrultusunda kullanıldığı envanter ile ilgili yapılan ulusal ve uluslararası çalışmalar kapsamında incelenmiştir.&nbsp;

A Review Study on the Home Environment Assessment Inventory

Ev Ortamı Değerlendirme Envanteri Üzerine Bir Derleme Çalışması

This study aims to determine whether there are differences in metaphor perceptions between individuals with learning disabilities and those with normal development at the age of 7-9-11, and whether metaphor perceptions differ according to various variables such as disability status, age, and gender. The study group consists of 54 children with learning disabilities and 54 peers with normal development at the age of 7-9-11, residing in Istanbul, totaling 108 children. A total of 13 paintings were selected from among the paintings of Painter Pablo Ruiz Picasso and Painter Vladimir Kush by obtaining expert opinion. The data obtained in the study were analyzed using the content analysis method. The results were tabulated, explained, and interpreted in line with the objectives of the study. As a result of the study, significant differences were found between children with learning disabilities and their peers with normal development in terms of metaphor perceptions. However, when the use of abstract words in metaphors was examined, it was seen that the difference between children with learning disabilities and their peers with normal development continued in the same way. The findings obtained were interpreted in line with the relevant literature, and suggestions were presented.

Bu araştırmada; 7-9-11 yaş öğrenme güçlüğü olan ve normal gelişim gösteren bireylerin metafor algıları arasında farklılık olup olmadığı, metafor algılarının engel durumu, yaş, cinsiyet gibi çeşitli özelliklere göre farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul ilinde ikamet eden 7-9-11 yaş öğrenme güçlüğü olan 54 çocuk ve normal gelişim gösteren 54 akranı olmak üzere toplamda 108 çocuk oluşturmaktadır. Çalışmada Ressam Pablo Ruiz Picasso ve Ressam Viladimir Kush’ın resimleri arasından uzman görüşü alınarak seçilen toplam 13 resim kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile çözümlenmiştir. Sonuçlar araştırmanın amaçları doğrultusunda tablolaştırılmış, açıklanmış ve yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda öğrenme güçlüğü olan çocuklar ve normal gelişim gösteren akranları arasında metafor algıları açısından anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Bununla beraber metaforlarda soyut kelime kullanım durumları incelendiğinde, aynı şekilde öğrenme güçlüğü olan çocuklar ve normal gelişim gösteren akranları arasındaki farklılığın devam ettiği görülmüştür. Elde edilen bulgular ilgili literatür doğrultusunda yorumlanmış ve öneriler sunulmuştur.

Visual Based Analysis of The Metaphorperceptions of 7-9-11 Year-Old Children with Learning Disabilities and Normally Developing Children

Öğrenme Güçlüğü Olan ve Normal Gelişim Gösteren 7-9-11 Yaş Çocukların Metafor Algılarının Görsele Dayalı İncelenmesi

The theory of multiple intelligences suggests that people have different learning abilities. According to this theory, individuals should be evaluated in a total of 8 intelligence areas: verbal-linguistic, logical-mathematical, visual-spatial, musical-rhythmic, bodily-kinesthetic, interpersonal-social, personal-intrapersonal, naturalist-existentialist. The aim of our study is to determine and compare the dominant intelligence types of students in the Faculty of Health Sciences and the Faculty of Communication. The study included 100 students aged 22-27 who were admitted to the university with a numerical score type and who were 4th year students in the Audiology Department of the Faculty of Health Sciences, and 100 students aged 23-27 who were admitted to the university with a verbal score type and who were 4th year students in the Faculty of Communication.&nbsp; The logical-mathematical intelligence scores of the students in Audiology of the Faculty of Health Sciences were higher than those of the students of the Faculty of Communication (p&lt;0,01). When evaluating each faculty within each faculty, the interpersonal intelligence of the students of the Faculty of Health Sciences is better than the verbal-linguistic intelligence, the logical-mathematical intelligence, the visual-spatial intelligence and the musical-rhythmical intelligence (p&lt;0,05). Communication students' logical-mathematical intelligence was worse than all other types of intelligence (p&lt;0,05). Their interpersonal intelligence was better than their visual-spatial, musical-rhythmic and bodily-kinesthetic intelligences (p&lt;0,05). In this study, the Faculty of Communication was found to be the faculty with the least similarity to the Faculty of Audiology in terms of course content, according to the University's exemption standards, and the intelligence potential of the students was examined and the types of intelligence were compared. The significant results obtained in the comparisons suggest that these differences may be due to the theoretical and practical training given over 4 years and the emphasis placed on field placements in the final year.

Çoklu zeka kuramı, insanların farklı öğrenme yeteneklerine sahip olduğunu öne sürer. Bu kurama göre bireyler sözel-dilsel, mantıksal-matematiksel, görsel-uzamsal, müziksel-ritmik, bedensel-kinestetik, kişilerarası-sosyal, kişisel-içsel, doğacı-varoluşçu olmak üzere toplam 8 zekâ alanında değerlendirilmelidir. Çalışmamızın amacı, Sağlık Bilimleri Fakültesi ve İletişim Fakültesi'ndeki öğrencilerin baskın zeka türlerini belirlemek ve karşılaştırmaktır. Üniversiteye sayısal puan türüyle kabul edilen ve Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü’nde 4. sınıfta okuyan 22-27 yaş arası 100 öğrenci ile üniversiteye sözel puan türüyle kabul edilen ve İletişim Fakültesi'nde 4. sınıfta okuyan 23-27 yaş arası yüz öğrenci çalışmaya dahil edilmiştir. Odyoloji öğrencilerinin mantıksal-matematiksel zekâ puanları İletişim Fakültesi öğrencilerine göre daha yüksek çıkmıştır (p&lt;0,01). Her grup kendi içinde değerlendirildiğinde, Odyoloji öğrencilerinin kişilerarası zekâsı, sözel-dilsel zekâ, mantıksal-matematiksel zekâ, görsel-uzamsal zekâ ve müziksel-ritmik zekâdan daha iyidir (p&lt;0,05). İletişim öğrencilerinin mantıksal-matematiksel zekâları diğer tüm zekâ türlerinden daha kötüdür (p&lt;0,05). Kişilerarası zekâları ise görsel-uzamsal, müziksel-ritmik ve bedensel-kinestetik zekâlarından daha iyiydi (p&lt;0,05). Bu çalışmada, üniversite muafiyet standartlarına göre Odyoloji Bölümü’ne ders içerikleri bakımından en az benzerlik gösteren fakültenin iletişim fakültesi olduğu belirlenmiş olup öğrencilerinin zeka potansiyelleri incelenmiş ve zeka türleri karşılaştırılmıştır. Karşılaştırmalarda elde edilen anlamlı sonuçlar, bu farklılıkların 4 yıl boyunca verilen teorik ve uygulamalı eğitim ile son yılda ağırlık verilen alan stajlarından kaynaklanabileceğini düşündürmektedir.

Study of multiple intelligence types among undergraduate students: The case of the Faculty of Health Sciences Audiology Department and the Faculty of Communication

Lisans Öğrencileri Arasında Çoklu Zeka Türlerinin Araştırılması: Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü ve İletişim Fakültesi Örneği

Bu çalışmada Down sendromlu (DS) bir bebekte duyu bütünleme temelli ergoterapi müdahale programının duyusal fonksiyonlar ve nöromotor performansa etkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmamıza DS’lu 14 aylık bir bebek dahil edildi. Demografik bilgiler kaydedildikten sonra duyusal fonksiyonları değerlendirmek için Bebeklerde Duyusal Fonksiyonlar Testi (BDFT) ve nöromotor performansı değerlendirmek için ise Nöro Sensori Motor Değerlendirme Anketi (NSMDA) kullanıldı. 12 hafta boyunca haftada 1 gün 45 dakika boyunca bebek ergoterapi müdahale programına alındı ve aileye ev programı verildi. Değerlendirmeler müdahale öncesi ve sonrası olmak üzere iki kez uygulandı. 12 haftalık ergoterapi müdahale programı sonucunda bebeğin duyusal fonksiyonları ve nöromotor performansında olumlu yönde gelişmeler olduğu görüldü. Bebeğin NSMDA fonksiyonel seviye puanı 17’den 11’e düşerken; BDFT toplam puanı ise 29’dan 42’ye yükselmiştir. Sonuç olarak çalışma bulgularımız, DS’lu bir bebekte duyu bütünleme temelli ergoterapi müdahalesinin duyusal fonksiyonlar ve nöromotor performansı iyileştirmede etkili olabileceğini gösterdi. Bu sonuçlar, duyusal ve nöromotor fonksiyonların klinik yönetiminin, DS’lu önemli sayıda bebek için fayda sağlayabileceğini göstermektedir.

Effect of Sensory Integration-Based Occupational Therapy Intervention on Sensory Functions and Neuromotor Performance of a Baby with Down Syndrome: Case Report

Down Sendromlu Bir Bebekte Duyu Bütünleme Temelli Ergoterapi Müdahalesinin Duyusal Fonksiyonlar ve Nöromotor Performansa Etkisi: Olgu Sunumu

Şizofreni, kişilerin fiziksel görünümünü, duygu ve düşüncelerini, konuşma ve davranışlarını etkileyen kronik bir ruhsal hastalıktır. Ortaya çıkan bu belirtilerin sonucu olarak sosyal ilişkilerde bozulma, öz bakımda azalma, konsantrasyonda bozulma, iş veya okul hayatında sorunlar ve stresle başetmede yetersizlik görülmektedir. Bireylerin hayatını her yönüyle etkileyen kronik bir hastalık olan şizofreninin farmakolojik tedavisinde antipsikotikler kullanılmaktadır. Bununla birlikte tedavinin etkinliğini arttırmak için tedavi sürecinde psikofarmokolojik tedavi ile psikososyal tedaviler birlikte uygulanmalıdır. Her iki tedavinin birlikte uygulandığı durumlarda, tedavinin etkisinin daha güçlü olduğu bildirilmektedir. Psikososyal tedaviler arasında grup terapileri, bireysel terapiler, aile terapileri, bilişsel-davranışçı terapiler, iş uğraşı terapileri, psikoeğitim ve sanat terapileri yer almaktadır. Sanat terapi yöntemlerinden birisi müzik terapidir. Şizofreni tanılı bireylerde müzik terapinin kullanımının; beynin bilişsel işlevleri, hem pozitif hem de negatif belirtilerin yer aldığı psikiyatrik belirtiler, dikkat performansı, depresyon düzeyi, işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerine olumlu etkileri olduğu belirtilmektedir. Bu derlemede şizofreni tanılı bireylerin tedavisinde müzik terapi kullanımının etkilerini ortaya çıkarmak ve sağlık profesyonellerine yol gösterici olmak amaçlandı.

Effect of Music Therapy in Individuals with Schizophrenia

Şizofreni Tanılı Bireylerde Müzik Terapinin Etkisi

Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak dil ve konuşma terapistlerinin (DKT) hizmet sunumlarında aile katılımını sağlamaya yönelik görüşleri, uygulamaları, beklentileri ve önerileri belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmaya 15 DKT katılmış ve yarı yapılandırılmış görüşme metoduyla veri toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemine başvurulmuştur. Veri analizinin tutarlılığının sağlanması için veriler araştırmacılar dışında başka bir alan uzmanı tarafından analiz edilmiştir. DKT’lerin aile katılımı hakkındaki görüşleri, uygulamaları, beklentileri ve önerileri olmak üzere 4 ana tema belirlenmiştir. Uygulamalar teması yaygın klinik uygulamalar ve farklı vaka gruplarında uygulamalar olmak üzere 2 ana kategoriye ayrılmıştır. Yaygın klinik uygulamalar kategorisi; seans sonu aile görüşmesi, aileleri seansın bir bölümüne dahil etme, aileleri seansın tamamına dahil etme ve ailelerin seansı izlemesini sağlama olmak üzere 4 alt kategoriye ayrılmıştır. Farklı vaka gruplarında uygulamalar kategorisi ise konuşma sesi bozuklukları (KSB), dil bozuklukları (DB), nörojenik edinilmiş dil bozuklukları (NEDB) ve akıcılık bozuklukları (AB) olmak üzere 4 alt kategoriye ayrılmıştır. Araştırmaya katılan tüm DKT’ler tarafından ailenin önemi vurgulanmasına karşılık, klinik uygulamalarda bu katılımın her zaman sağlanamadığı belirlenmiştir. Katılımcıların tamamı, aile katılımının hedeflenilen şekilde sağlanamamasının nedenleri konusunda en büyük engelin ailelerle ilişkili engeller olduğundan bahsetmiştir. Ancak katılımcıların farklı sorulara vermiş oldukları farklı cevaplar aslında DKT’lerin her ne kadar kendilerini ailelere yol gösterici bir rehber gibi tanımlıyor olsalar da, uygulamalarında kendilerini sadece danışanlarına hizmet sunmakla yükümlü olarak gördükleri yönündeki bakış açısını yansıtmaktadır.

Determining the Opinions, Practices, Expectations and Suggestions of Speech ans Language Therapists Regardinf Family Participation in Service Delivery

Dil ve Konuşma Terapistlerinin Hizmet Sunumlarında Aile Katılımını Sağlamaya Yönelik Görüş, Uygulama, Beklenti ve Önerilerinin Belirlenmesi

Bu araştırma özel bir dal hastanesinde çalışan hemşirelerin stres düzeylerini bazı değişkenlere göre incelemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı-kesitsel türde olan araştırma, İstanbul ilinde bir göğüs kalp ve damar hastanesinde Haziran-Eylül 2022 tarihleri arasında 205 hemşire ile yapılmıştır.&nbsp; Araştırmada araştırmacılar tarafından geliştirilen “Bireysel ve Mesleki Özellikler Formları” ve “Algılanan Stres Ölçeği” kullanılmıştır. Bireysel Özellikler formunda sosyodemografik özellikleri belirleyen 6 soru; Mesleki Özellikler formunda ise çalışma yaşamına yönelik 10 soru yer almaktadır. Beşli likert yapıda olan Algılanan Stres Ölçeği 14 maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin puan aralığı 0-56 olup, kesme noktası yoktur. Verilerin değerlendirilmesinde Pearson Chi-Square, Independent Sample t Test, One-Way ANOVA ve Pearson Corelation testleri kullanılmıştır.&nbsp;Hemşirelerin %69,8’i kadın, %77,1’i 20-30 yaş aralığında, %67,8’i lisans mezunudur. Hemşirelerin Algılanan Stres Ölçeği puan ortalaması 31,20±7,88 olarak bulunmuş olup, %45,4’ünün ortalamanın üstünde stres düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir. Kadınlar, çocuğu olmayanlar, lise/ön lisans mezunu olanlar, gelir durumunu yetersiz algılayanlar ve mesleği istemeyerek seçenlerin algılanan stres puanları diğer gruplardan yüksek bulunmuştur. Kalp damar cerrahisi öncesi ve kardiyoloji servislerinde çalışan hemşirelerin stres puanı en yüksek bulunurken, acil servis ve ameliyathanede çalışanların daha düşük bulunmuştur.&nbsp; Ayrıca bulunduğu servise atanma kararına katılmayanlar ile ekipten memnun olmayanların stres puanları daha yüksek bulunmuştur (p&lt;0,001). Hemşirelerin yarıya yakınının stres düzeyleri ortalamanın üstündedir. Mesleği isteyerek seçmeyenlerin, kadınların, lise/ön lisans mezunu olanların, gelir durumunu yetersiz görenlerin, kardiyoloji servisinde çalışanların, serviste isteyerek çalışmayanların ve ekipten memnun olmayanların oryantasyon ve hizmet içi eğitim programları ile etkili baş etme becerileri kazandırılması; hemşirelerin strese dayanma güçlerinin artırılması ve ara ara stres yönünden değerlendirilmeleri önerilmektedir.

Investigation of Stress Levels of Nurses Working in a Private Branch Hospital According to Some Variables

Özel Bir Dal Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Stres Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi

Bu araştırma; 0-3 yaş grubu çocuğu olan annelerin çocukluk ve covid-19 aşılarına yönelik tutumlarının belirlenmesi amacıyla yapıldı. Bu tanımlayıcı araştırma verileri, İstanbul ilinde yaşayan ve 0-3 yaş arası çocuğu olan 533 anne ile sosyal medya aracılığıyla (Instagram, Facebook, WhatsApp) toplandı. Araştırmada Tanıtıcı Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Aşıları Hakkında Ebeveynlerin Tutumları Ölçeği ve Covid-19 Aşısına Yönelik Tutumlar Ölçeği olmak üzere üç veri toplama aracı kullanıldı. Annelerin çocukluk dönemindeki rutin aşılara yönelik düşüncesi çoğunlukla (%81,2) çocukluk dönemi aşılarının uygulanması gerektiği yönündeydi. Araştırmada annelerin çoğunluğunun (%67) covid-19 aşısı yapıldığı görüldü.&nbsp; Çocukluk dönemi aşılarının uygulanmasını belirten annelerin, covid-19 aşısına yönelik tutum ölçek puanı da yüksekti (p&lt;0.05). Çocukluk dönemi aşılarının uygulanmaması gerektiği düşünen annelerin (n=42), böyle düşünme sebepleri ise sırasıyla; aşı içeriğine güvenmeme (%47,6), aşıdan sonra görülebilecek yan etkilerden korkmak (%14,2), aşının bağışıklık sistemine gereksiz müdahale olduğunu düşünmek (%14,2), aşının etkinliğine inanmamak (%11,9) olduğu görüldü. Sonuç olarak annelerin çocukluk çağı aşılarının yapılması yönünde fikir belirtenler covid 19 aşısı olan anneler daha fazladır. Ayrıca aşı konusunda kararsız olan annelerin sayısı azımsanmayacak durumdadır. Aşıları reddeden annelerin reddetme sebepleri bilinmektedir. Özellikle kararsız annelerin eğitim ile düşünceleri olumlu yönde değişebilir ve böylece daha çok kişi bağışıklanabilir. Bağışıklamanın artması, çocuk ve toplum sağlığının güçlendirecektir.

&nbsp;