Bu çalışmada Down sendromlu (DS) bir bebekte duyu bütünleme temelli ergoterapi müdahale programının duyusal fonksiyonlar ve nöromotor performansa etkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmamıza DS’lu 14 aylık bir bebek dahil edildi. Demografik bilgiler kaydedildikten sonra duyusal fonksiyonları değerlendirmek için Bebeklerde Duyusal Fonksiyonlar Testi (BDFT) ve nöromotor performansı değerlendirmek için ise Nöro Sensori Motor Değerlendirme Anketi (NSMDA) kullanıldı. 12 hafta boyunca haftada 1 gün 45 dakika boyunca bebek ergoterapi müdahale programına alındı ve aileye ev programı verildi. Değerlendirmeler müdahale öncesi ve sonrası olmak üzere iki kez uygulandı. 12 haftalık ergoterapi müdahale programı sonucunda bebeğin duyusal fonksiyonları ve nöromotor performansında olumlu yönde gelişmeler olduğu görüldü. Bebeğin NSMDA fonksiyonel seviye puanı 17’den 11’e düşerken; BDFT toplam puanı ise 29’dan 42’ye yükselmiştir. Sonuç olarak çalışma bulgularımız, DS’lu bir bebekte duyu bütünleme temelli ergoterapi müdahalesinin duyusal fonksiyonlar ve nöromotor performansı iyileştirmede etkili olabileceğini gösterdi. Bu sonuçlar, duyusal ve nöromotor fonksiyonların klinik yönetiminin, DS’lu önemli sayıda bebek için fayda sağlayabileceğini göstermektedir.

Effect of Sensory Integration-Based Occupational Therapy Intervention on Sensory Functions and Neuromotor Performance of a Baby with Down Syndrome: Case Report

Down Sendromlu Bir Bebekte Duyu Bütünleme Temelli Ergoterapi Müdahalesinin Duyusal Fonksiyonlar ve Nöromotor Performansa Etkisi: Olgu Sunumu

Şizofreni, kişilerin fiziksel görünümünü, duygu ve düşüncelerini, konuşma ve davranışlarını etkileyen kronik bir ruhsal hastalıktır. Ortaya çıkan bu belirtilerin sonucu olarak sosyal ilişkilerde bozulma, öz bakımda azalma, konsantrasyonda bozulma, iş veya okul hayatında sorunlar ve stresle başetmede yetersizlik görülmektedir. Bireylerin hayatını her yönüyle etkileyen kronik bir hastalık olan şizofreninin farmakolojik tedavisinde antipsikotikler kullanılmaktadır. Bununla birlikte tedavinin etkinliğini arttırmak için tedavi sürecinde psikofarmokolojik tedavi ile psikososyal tedaviler birlikte uygulanmalıdır. Her iki tedavinin birlikte uygulandığı durumlarda, tedavinin etkisinin daha güçlü olduğu bildirilmektedir. Psikososyal tedaviler arasında grup terapileri, bireysel terapiler, aile terapileri, bilişsel-davranışçı terapiler, iş uğraşı terapileri, psikoeğitim ve sanat terapileri yer almaktadır. Sanat terapi yöntemlerinden birisi müzik terapidir. Şizofreni tanılı bireylerde müzik terapinin kullanımının; beynin bilişsel işlevleri, hem pozitif hem de negatif belirtilerin yer aldığı psikiyatrik belirtiler, dikkat performansı, depresyon düzeyi, işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerine olumlu etkileri olduğu belirtilmektedir. Bu derlemede şizofreni tanılı bireylerin tedavisinde müzik terapi kullanımının etkilerini ortaya çıkarmak ve sağlık profesyonellerine yol gösterici olmak amaçlandı.

Effect of Music Therapy in Individuals with Schizophrenia

Şizofreni Tanılı Bireylerde Müzik Terapinin Etkisi

Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak dil ve konuşma terapistlerinin (DKT) hizmet sunumlarında aile katılımını sağlamaya yönelik görüşleri, uygulamaları, beklentileri ve önerileri belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmaya 15 DKT katılmış ve yarı yapılandırılmış görüşme metoduyla veri toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemine başvurulmuştur. Veri analizinin tutarlılığının sağlanması için veriler araştırmacılar dışında başka bir alan uzmanı tarafından analiz edilmiştir. DKT’lerin aile katılımı hakkındaki görüşleri, uygulamaları, beklentileri ve önerileri olmak üzere 4 ana tema belirlenmiştir. Uygulamalar teması yaygın klinik uygulamalar ve farklı vaka gruplarında uygulamalar olmak üzere 2 ana kategoriye ayrılmıştır. Yaygın klinik uygulamalar kategorisi; seans sonu aile görüşmesi, aileleri seansın bir bölümüne dahil etme, aileleri seansın tamamına dahil etme ve ailelerin seansı izlemesini sağlama olmak üzere 4 alt kategoriye ayrılmıştır. Farklı vaka gruplarında uygulamalar kategorisi ise konuşma sesi bozuklukları (KSB), dil bozuklukları (DB), nörojenik edinilmiş dil bozuklukları (NEDB) ve akıcılık bozuklukları (AB) olmak üzere 4 alt kategoriye ayrılmıştır. Araştırmaya katılan tüm DKT’ler tarafından ailenin önemi vurgulanmasına karşılık, klinik uygulamalarda bu katılımın her zaman sağlanamadığı belirlenmiştir. Katılımcıların tamamı, aile katılımının hedeflenilen şekilde sağlanamamasının nedenleri konusunda en büyük engelin ailelerle ilişkili engeller olduğundan bahsetmiştir. Ancak katılımcıların farklı sorulara vermiş oldukları farklı cevaplar aslında DKT’lerin her ne kadar kendilerini ailelere yol gösterici bir rehber gibi tanımlıyor olsalar da, uygulamalarında kendilerini sadece danışanlarına hizmet sunmakla yükümlü olarak gördükleri yönündeki bakış açısını yansıtmaktadır.

Determining the Opinions, Practices, Expectations and Suggestions of Speech ans Language Therapists Regardinf Family Participation in Service Delivery

Dil ve Konuşma Terapistlerinin Hizmet Sunumlarında Aile Katılımını Sağlamaya Yönelik Görüş, Uygulama, Beklenti ve Önerilerinin Belirlenmesi

Bu araştırma özel bir dal hastanesinde çalışan hemşirelerin stres düzeylerini bazı değişkenlere göre incelemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı-kesitsel türde olan araştırma, İstanbul ilinde bir göğüs kalp ve damar hastanesinde Haziran-Eylül 2022 tarihleri arasında 205 hemşire ile yapılmıştır.&nbsp; Araştırmada araştırmacılar tarafından geliştirilen “Bireysel ve Mesleki Özellikler Formları” ve “Algılanan Stres Ölçeği” kullanılmıştır. Bireysel Özellikler formunda sosyodemografik özellikleri belirleyen 6 soru; Mesleki Özellikler formunda ise çalışma yaşamına yönelik 10 soru yer almaktadır. Beşli likert yapıda olan Algılanan Stres Ölçeği 14 maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin puan aralığı 0-56 olup, kesme noktası yoktur. Verilerin değerlendirilmesinde Pearson Chi-Square, Independent Sample t Test, One-Way ANOVA ve Pearson Corelation testleri kullanılmıştır.&nbsp;Hemşirelerin %69,8’i kadın, %77,1’i 20-30 yaş aralığında, %67,8’i lisans mezunudur. Hemşirelerin Algılanan Stres Ölçeği puan ortalaması 31,20±7,88 olarak bulunmuş olup, %45,4’ünün ortalamanın üstünde stres düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir. Kadınlar, çocuğu olmayanlar, lise/ön lisans mezunu olanlar, gelir durumunu yetersiz algılayanlar ve mesleği istemeyerek seçenlerin algılanan stres puanları diğer gruplardan yüksek bulunmuştur. Kalp damar cerrahisi öncesi ve kardiyoloji servislerinde çalışan hemşirelerin stres puanı en yüksek bulunurken, acil servis ve ameliyathanede çalışanların daha düşük bulunmuştur.&nbsp; Ayrıca bulunduğu servise atanma kararına katılmayanlar ile ekipten memnun olmayanların stres puanları daha yüksek bulunmuştur (p&lt;0,001). Hemşirelerin yarıya yakınının stres düzeyleri ortalamanın üstündedir. Mesleği isteyerek seçmeyenlerin, kadınların, lise/ön lisans mezunu olanların, gelir durumunu yetersiz görenlerin, kardiyoloji servisinde çalışanların, serviste isteyerek çalışmayanların ve ekipten memnun olmayanların oryantasyon ve hizmet içi eğitim programları ile etkili baş etme becerileri kazandırılması; hemşirelerin strese dayanma güçlerinin artırılması ve ara ara stres yönünden değerlendirilmeleri önerilmektedir.

Investigation of Stress Levels of Nurses Working in a Private Branch Hospital According to Some Variables

Özel Bir Dal Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Stres Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi

Bu araştırma; 0-3 yaş grubu çocuğu olan annelerin çocukluk ve covid-19 aşılarına yönelik tutumlarının belirlenmesi amacıyla yapıldı. Bu tanımlayıcı araştırma verileri, İstanbul ilinde yaşayan ve 0-3 yaş arası çocuğu olan 533 anne ile sosyal medya aracılığıyla (Instagram, Facebook, WhatsApp) toplandı. Araştırmada Tanıtıcı Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Aşıları Hakkında Ebeveynlerin Tutumları Ölçeği ve Covid-19 Aşısına Yönelik Tutumlar Ölçeği olmak üzere üç veri toplama aracı kullanıldı. Annelerin çocukluk dönemindeki rutin aşılara yönelik düşüncesi çoğunlukla (%81,2) çocukluk dönemi aşılarının uygulanması gerektiği yönündeydi. Araştırmada annelerin çoğunluğunun (%67) covid-19 aşısı yapıldığı görüldü.&nbsp; Çocukluk dönemi aşılarının uygulanmasını belirten annelerin, covid-19 aşısına yönelik tutum ölçek puanı da yüksekti (p&lt;0.05). Çocukluk dönemi aşılarının uygulanmaması gerektiği düşünen annelerin (n=42), böyle düşünme sebepleri ise sırasıyla; aşı içeriğine güvenmeme (%47,6), aşıdan sonra görülebilecek yan etkilerden korkmak (%14,2), aşının bağışıklık sistemine gereksiz müdahale olduğunu düşünmek (%14,2), aşının etkinliğine inanmamak (%11,9) olduğu görüldü. Sonuç olarak annelerin çocukluk çağı aşılarının yapılması yönünde fikir belirtenler covid 19 aşısı olan anneler daha fazladır. Ayrıca aşı konusunda kararsız olan annelerin sayısı azımsanmayacak durumdadır. Aşıları reddeden annelerin reddetme sebepleri bilinmektedir. Özellikle kararsız annelerin eğitim ile düşünceleri olumlu yönde değişebilir ve böylece daha çok kişi bağışıklanabilir. Bağışıklamanın artması, çocuk ve toplum sağlığının güçlendirecektir.

&nbsp;